เรารู้จักกันมาเป็นสิบปี ความจำของเราก็ไม่ค่อยดีมาก เมื่อก่อนคงมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นมากมาย แต่เรื่องราวก็จางหายไปตามกาลเวลา แต่เมื่อไม่นานมานี้ เราคิดว่าเราได้บันทึกเรื่องที่จะเป็นความทรงจำเกี่ยวกับน้ำมนต์ที่ดีที่สุดของเราไว้แล้วสองเรื่อง และทั้งสองเรื่องก็ต้องเกี่ยวกับการกิน ซึ่งเป็นกิจกรรมสุดโปรดของเราและของน้ำมนต์ด้วยใช่มั้ย :)
เรื่องแรกเกิดขึ้นที่ร้านก๋วยเตี๋ยวห้อยขา น้ำมนต์พาน้องชายและม็อคมากินข้าว นั่งกันสามคน กำลังกินกันอย่างอร่อยและสนุก อยู่ๆก็มียัยเจ๊ที่ไหนไม่รู้มานั่งเก้าอี้อีกตัวที่ว่างอยู่ที่โต๊ะ แล้วก็ทำหน้าทะเล้นใส่ ทุกคนทำหน้าตกใจมากเหมือนจะโดนปล้นอยู่สองวินาที ก่อนที่น้ำมนต์และม็อคจะจำได้ว่าเราคือใคร รู้มั้ยเราไม่ค่อยจะทำเซอร์ไพรซ์ใครสำเร็จเลย ครั้งนั้นเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้ง เราเลยจำสีหน้าของทุกคนไว้ได้ไม่ลืมเลย ร้านอาหารตั้งเยอะ มาเจอกันโดยไม่ได้นัดกัน...สนุกดี
อีกครั้งเราขึ้นไปซานตา บาบารา น้ำมนต์ก็มาเจอเราพร้อมคุณแม่และม็อค แล้วก็พาเราไปกินเค้กที่ Gelson's supermarket แล้วนักกินขนมอย่างเราทั้งสองคนก็เลือกกันใหญ่ มันมีเยอะ สวยน่ากิน ละลานตาไปหมดเลย เราสองคนคงเหมือน kids in a candy store เลยเชียว สุดท้ายก็ได้มาแบ่งกันกินหลายอย่าง อร่อยไป
ตอนนี้น้ำมนต์คงกินเค้ก กินก๋วยเตี๋ยวอยู่อย่างมีความสุข แล้วก็แบ่งปันให้คนอื่นอย่างมีความสุขเหมือนกับที่น้ำมนต์เคยทำ เราอยู่แถวนี้จะกินเผื่อนะ แต่เราว่าร้านห้อยขาไม่อร่อยเท่าเดิมแล้วหละ
บ๊ายบายจ้ะ
พี :)
No comments:
Post a Comment