อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข
ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข
การประสบกับสิ่งไม่รัก ไม่พอใจ เป็นทุกข์
การพลัดพรากจากสิ่งที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์
" พุทธพจน์"
ลุงป๋อง เป็นคนแรกที่ได้เห็นมนต์ก่อนใครเพื่อนในบรรดาญาติพี่น้องทุกคน และมนต์ก็เป็นหลานคนเดียวที่ลุงป๋องได้เห็นตอนเกิด สูติแพทย์ชองมนต์คือคุณหมอธานินทร์ มณีศิลาสันต์ที่ลุงป๋องฝากให้ช่วยดูแลแมหมูที่โรงพยาบาล กรุงธน ลุงป๋องยังจำได้ว่าเตรียมเทียบเวลากับกรมอุทกศาสตร์กองทัพเรือให้ตรงเป็นวินาทีเลย พอมนต์ร้องอุแว้แรก ลุงป๋องยังถ่ายภาพนาฬิกาในห้องคลอดที่เทียบเวลาไว้แล้วเป็นหลักฐานด้วย ไม่รู้ว่ารูปนี้ยังอยู่หรือไม่
คั้งแต่เล็กมนต์เป็นเด็กเรียนเก่ง มีความประพฤติดี ได้รับรางวัลเรื่องนี้มากมายจนเป็นเรื่องปกติ มนต์เป็นที่รักของเพื่อนๆและครูบาอาจารย์ทุกคน ญาติๆทุกคนดูจะสบายใจได้ ไม่ต้องเป็นห่วงมนต์เลยในทุกๆเรื่อง แม้ได้รับทุนไปร่ำเรียนต่างประเทศ มนต์ก็ดูแลตัวเองได้ดีน่าชื่นชมจริงๆ
มนต์เป็นคนอ่อนนอกแข็งในมาตั้งแต่เกิด จนเมื่อเจ็บหนักใกล้วาระสุดท้าย พ่อให้มนต์คุยกับลุงป่อง มนต์ก็ยังเสียงใส ไม่มีอาการใดๆในน้ำเสียงให้ต้องเป็นห่วงเลย มีแต่เป็นห่วงพ่อห่วงแม่มากกว่าตนเองเสียอีก
มนต์โชคดีที่มีทั้งพ่อ แม่ เพชร และเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆที่ซานตาบาบารา (บางคนอยู่ไกลกันมากๆก็อุตส่าห์เดินทางมา) อยู่ดูแลใกล้ชิดตราบจนวาระสุดท้ายของชีวิต
แม้กระทั่งเสียชีวิตแล้วก็ยังได้มีโอกาสบริจาคกระจกตาให้ผู้รับบริจาคอื่นๆ ( ตามที่ได้ตั้งใจไว้ก่อน ) นับเป็นบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่
ด้วยคุณความดีที่มนต์ได้ปฏิบัติโดยสม่ำเสมอมาตลอดชีวิต จะเป็นทุนหนุนส่งให้มนต์ไปสู่สุขคติแน่นอนไม่มีที่ให้ต้องสงสัยใดๆ เสียดายก็เพียงเราได้มีโอกาสได้เกิดมาร่วมวงศ์ตระกูลกันเป็นระยะเวลาสั้นไปสักหน่อย แต่มนต์ก็จะอยู่ในใจของญาติพี่น้องทุกคนตลอดไป
มนัญญาลาลับแล้ว สู่สวรรค์
ญาติมิตรต่างโศกศัลย์ ทั่วหน้า
ขอเดชพระภควัน โปรดช่วย
นำมนัญญาหลานข้า หลุดพ้น สังสารวัตร เทอญ
รักและคิดถึงเสมอ
ลุงป๋อง/ป้าปาน
นพ. ชุติ/ดร.ชาลินี เนียมสกุล
No comments:
Post a Comment