Monday, April 25, 2011

Gift Chobpattana

------------------------
    ถ้าจะพยายามคิดว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนไปก็คงไม่ได้ เพราะหลายๆอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว ที่รู้แน่ๆคือความคิดถึงที่เกิดขึ้นแล้ว และคงจะมีอยู่ต่อไปอย่างยากที่จะเสื่อมคลาย
ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา ความทรงจำและความผูกพันต่อพี่น้ำมนต์ ก็เหมือนกับพี่สาวคนหนึ่งที่สามารถให้คนปรึกษาได้เสมอ ตลอดจนกิ๊ฟท์จะได้ย้ายมาอยู่ที่ Santa Barbara ได้มาเจอกับพี่น้ำมนต์เกือบทุกวัน ได้มาเพิ่มเติมประสบการณ์และเวลาที่ใช้ร่วมกัน ก็ยิ่งทำให้ความทรงจำดีๆนั้นมีให้คิดถึงได้ไม่รู้จบ
คงจะคิดถึงเวลาที่นั่งรถไปกินอาหารไทยแสนอร่อย หลังจากการเดินเขามายาวไกลตั้งแต่เช้าจนค่ำคงจะคิดถึงรอยยิ้มที่กว้างถนัดตา เมื่อที่พี่น้ำมนต์ออกอาการอ้อนเพื่อให้คล้อยตามความคิดของพี่คงจะคิดถึงสายตาที่สดใสและดวงตาที่เบิ่งกว้างเมื่อขนมหวานสุดโปรดอยู่ตรงหน้า (ถึงแม้จะมีหลากหลายอย่างก็ตามที)คงจะคิดถึงเสียงหัวเราะที่สดใส เมื่อได้ยินคำพูดที่ถูกใจ จนกลั้นไว้แค่ยิ้มไม่อยู่คงจะคิดถึงเวลาฟังเพลงแล้วนึกชื่อเพลงยุคก่อนๆไม่ออกคงจะคิดถึงเมื่อมองขึ้นไปบนฟ้าของ Santa Barbara แล้วมีดาวให้มองได้ชัดถนัดตากว่าที่ไหนๆคงจะคิดถึง...พี่น้ำมนต์
ความรู้สึกดีๆเหล่านั้น จะเป็นสิ่งเตือนใจในความโชคดีของกิ๊ฟท์ที่ได้มารู้จักกับพี่น้ำมนต์นะคะ
-----------------



Gift Chobpattana

No comments:

Post a Comment